Vorige week, na de uitslagen van de gemeentelijke verkiezingen, bleek dat ik met voorkeurstemmen direct in de gemeenteraad ben gekozen. Een hele eer, hoe onverwacht ook. Ik was en ben er diep van onder de indruk, maar tegelijkertijd wist ik niet hoe ik het vorm moet geven. Met nog kleine kinderen en een baan die veel avondwerk met zich meebrengt, heb ik er vorig jaar bewust voor gekozen om op een niet direct verkiesbare plek op de lijst te staan. De verantwoording voor het raadslidmaatschap komt te vroeg.
Als je dan toch gekozen wordt, denk je er natuurlijk goed over na. Want nee zeggen tegen zo’n prachtig mandaat is niet gemakkelijk, zeker niet als je – zoals ik – je zeer betrokken voelt bij de positie van vrouwen in de raad. Maar wat ik zou willen, en wat lukt, dat is helaas niet altijd gelijk.
Daarom ben ik begin deze week op het gemeentehuis geweest om officieel de handtekening te zetten waarmee ik van mijn zetel af zie. Daarom verbaasde het me om in de Nieuwe Ooststellingwerver te lezen dat ik in de raad zou komen, terwijl al duidelijk was dat dat niet het geval was. Ik hoop dat mijn toelichting duidelijk maakt dat dat niet is uit gebrek aan betrokkenheid bij Ooststellingwerf of de PvdA.
De reden dat ik op de lijst stond, was juist dat ik mijn betrokkenheid bij de PvdA de komende tijd verder vorm wil geven, en dat blijft fier overeind staan.
Daar zal ik me de komende vier jaar voor inzetten bij de PvdA Ooststellingwerf.
Eva Vrolijk
